Het is al vaak verteld, iedereen klaagt erover. Bij het recht op vrijheid (krijgen) hoort ook de plicht tot vrijheid (geven). Vandaag maakte ik het weer mee. En nu eens niet bij die “jeugd van tegenwoordig” maar bij, over het algemeen, “gerespecteerde ouderen”.

Wat was het geval. Zoals wel vaker, deed ik op zaterdagochtend boodschappen. Ik hou er al een beetje rekening mee dat ik niet op het drukste moment ga maar als de piek voorbij is. Desondanks zijn er dan toch nog een behoorlijk aantal mensen in de supermarkt. En ik vind dat we dan met zijn allen rekening moeten houden met elkaar. Iemand die niet zo snel is, moet je wat ruimte geven om zijn of haar spulletjes te verzamelen. Aan de andere kant vind ik ook dat je iemand die wat sneller is ook de ruimte moet geven. Op die manier kunnen we met elkaar de boel leefbaar houden.

Dus waar ik me vandaag aan stoorde waren twee ‘ouderen’ die niet zo snel zijn maar het wel wagen om opmerkingen te maken: “Moet je persé voor gaan?”. Kan ik het helpen dat ik wat sneller ben? Ik zat al drie gangpaden ‘vast’ achter die dame die op haar gemak, midden in het gangpad, ook op weg bleek te zijn naar de kassa. “Prima als u alle tijd hebt, ik zou er graag langs willen. En als u links of rechts in het gangpad gaat lopen, kan ik er ‘gewoon’ langs, zonder ‘voor te dringen’.” Maar als ik dat soort opmerkingen maak, vinden ze dat ze “het recht hebben” om langzaam te lopen. Prima, dat recht hebben ze inderdaad, net zoals ik het recht heb om sneller te lopen. En als we rekening houden met elkaar, hoeft dat niet te botsen! Want ik vind dat niemand “het recht heeft” om een ander in zijn of haar vrijheid te beperken. Zeker niet als het, zoals in dit geval, ook niet nodig is.

Kortom: Vrijheid heeft zo zijn grenzen!